De laatste dag van het jaar 2020. Een jaar wat veel mensen zien als een jaar vol verliezen. Tijd voor een persoonlijke terugblik waarin ik naast de nodige strubbelingen, vooral wil stilstaan bij de mooie momenten en positieve dingen die ik in het afgelopen jaar heb mogen beleven.
2020 begon onzeker en somber. Mijn lichamelijke toestand was zeer zorgelijk maar er was helaas geen zicht meer op behandelmogelijkheden. Ook mijn perspectief op werk en een eigen inkomen leek te zijn uitgesloten. Mijn tas met waardevolle spullen en mijn laptop werden gestolen, waardoor ik al mijn herinneringen, foto’s, filmpjes en schrijfsels van de afgelopen 5 jaar verloor. Daarnaast overleed één van mijn meest dierbare personen uit mijn leven. Dit waren voor mij behoorlijke tegenslagen. En toen kwam Corona…
De hele wereld leek stil te staan. We gingen met zijn allen in lockdown en sociale ontmoetingen moesten zoveel mogelijk worden vermeden. Waar mijn sociale vermijding en isolatiedrang eerder werden gezien als kwetsbaarheid, werd ik ineens verheven tot de norm. Veel mensen worstelden met eenzaamheid en somberheid. Miskenning maakte plaats voor herkenning en begrip. Mijn psychische klachten blijken sindsdien helemaal zo gek niet meer. Stiekem moet ik toegeven dat ik soms zelfs een beetje het gevoel had in mijn kracht te staan; afstand houden, binnen blijven, beperken van sociale contacten. Hier was ik al heel mijn leven goed in!
Maar, net als ieder ander was ik in mijn leven ook op zoek naar zin- en betekenisgeving en verlangde ik naar verbondenheid met anderen. Dit heb ik in een totaal onverwachte hoek gevonden, en daar ben dan ook ontzettend dankbaar voor.
Ik trof hulpverleners die het nog wel met mij aandurfde en geloofde in mijn mogelijkheden en herstel. En hoewel online behandelen i.v.m. Corona misschien niet eerste keuze is, heeft dit mij wel geholpen om een goede basis te leggen waar ik samen met mijn behandelaar op verder kon bouwen. Daarnaast werd ik gesteund door een medisch specialist waarbij ik mij voor het eerst écht gehoord en gezien voelde. Dit is van enorme waarde geweest voor zowel mijn mentale als lichamelijke gezondheid.
Na de nodige obstakels uit de weg te hebben geruimd, kreeg ik uiteindelijk de kans om alsnog te re-integreren op mijn werk. Mede dankzij Corona is mijn traject succesvol verlopen en kan ik met veel voldoening mijn huidige werkzaamheden verrichten.
Maar de mooiste ontwikkelingen heb ik te danken aan mijn familie. Onze familie is het afgelopen jaar verrijkt met nieuw leven. Een prachtig cadeautje wat 2020 ons heeft gegeven en wat we natuurlijk voor geen goud hadden willen missen! Maar, het meest bijzondere is dat mijn broer en schoonzus, naast de komst van hun lieve, kleine zoontje, ook mij een warm en nieuw thuis hebben gegeven. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik onderdeel mag uitmaken van hun gezinnetje, voor hun enorme steun en toeverlaat.
Daarnaast zijn ook mijn ouders in het diepe gesprongen om van hun droom (en die van mij) realiteit te maken. Samen zijn we begonnen om van een oude boerderij ons paleisje te maken. Een project wat ons nog aardig wat bloed, zweet en tranen zal gaan kosten, maar waar we nu al met trots mogen terugkijken op de stappen die we met elkaar hebben gezet.
2020 was weliswaar onvoorspelbaar, maar ook een jaar vol mijlpalen en onvergetelijke lichtpuntjes.
Op naar 2021! Dat het opnieuw een jaar mag worden vol verrassingen en positieve ontwikkelingen. Een jaar waarin we allemaal gezond mogen blijven en met elkaar blijven stil staan bij wat er werkelijk toe doet in het leven.
Ik wens iedereen een hele mooie jaarwisseling!
december 31, 2020 at 6:18 pm
Hoi Nicole, toevallig zag ik je bericht, dacht al dat het misschien niet zo goed ging. Ik wil je zeggen dat je zo ontzettend veel kracht hebt en ook open bent, dat je ook dit gaat overwinnen. En geloof me, jouw verhaal is grotendeels het mijne geweest in 2020. Ik werd in januari letterlijk op straat gezet, er waren geen behandelopties meer voor mij. Ik ging naar een crisisplek en kreeg hulp, uit hele onverwachte hoek. Heb 2 mnd lang ECT gehad in het UMC. En het was een strijd, maar eind november kon ik in een eigen woning terecht via de woningbouw in Huizen, die kans was nihil. Ik heb nog steeds de hulp die ik nodig heb, en kan nu alles gaan opbouwen in een rustig tempo, op de plek waar ik wil zijn. Ik wens je een heel mooi 2021 toe!!! Wendy van Kampen
januari 4, 2021 at 8:03 am
Hoi Wendy, Wat een mooie stappen heb je gezet. Ik hoop dat dit je een goede basis bied om jezelf verder te ontwikkelen. Wens je alle goeds voor 2021! Liefs, Nicole
december 31, 2020 at 8:14 pm
Hoi Nicole,
Wat een mooi en persoonlijk verhaal! Ik ken jou nog van Rustenburg 2016 en liet je daar een hoofdstuk lezen uit the recovery book. Fijn om te lezen dat je zo positief in het leven staat en altijd het beste eruit probeert te halen, dat is ook hoe ik me je herinner: houd dat vast!
Typisch dat je schrijft dat je altijd al goed was in afstand houden en thuisblijven, beperken van contacten. Heel herkenbaar voor mij.
Ik bleek na thuiskomst volledig burnout. De nazorg was slecht. Uiteindelijk heb ik mezelf een jaar later laten testen op autisme want de psychiater en psycholoog geloofden daar niet in en ja hoor, ik bleek syndroom van Asperger te hebben! Vandaar al die burnouts en depressies. Ik heb er mee leren omgaan en het gaat nu goed met me, en ja, ik kan heel goed alleen zijn, vind deze lockdown helemaal niet zo erg; ik ga elke dag 2x naar t bos met mijn hond (want ik kan dan weer niet zonder hond, haha) en heb daar veel sociale contacten. Hele mooie hond op jouw foto trouwens;)
Ga zo door, je doet t fantastisch, ik zit gewoon op FB, en het allerbeste voor 2021!
Sylvie Kockelmans
januari 4, 2021 at 8:13 am
Hoi Sylvie, ik weet nog goed wie je bent Wat fijn dat je meer helderheid en inzicht hebt gekregen in je kwetsbaarheid. Ik hoop dat dit je helpt om hier op andere manieren mee om te gaan, zodat je grip behoud over je eigen leven. Geniet van de wandelingen met je hond. Dieren hebben heel veel onvoorwaardelijke liefde te geven. Alle goeds voor 2021! Liefs, Nicole