Noem het een breakdown, een spiritual awakening, een leermoment of een proces van herstel. Hoe je het ook wilt noemen, ik heb het doorleefd. Ik heb pijn gevoeld, donkerte ontmoet, onmacht ervaren, verlies ondervonden, tegenslagen overleefd, moeilijkheden overwonnen en het leven getrotseerd in al haar uitersten. Het is me wat, maar hé: Hier ben ik! Ik ben terug van weggeweest?!
Nou ja, ik ben er nog. Een opluchting en stressfactor tegelijk. Want wie ben ik nog, nu mijn leven voor een groot deel in het teken heeft gestaan van ziekten, hulpbehoevendheid, en het volgen van behandelingen met als remedie; rust, reinheid en regelmaat? Hoewel ik enorm dankbaar ben voor alle betrokkenheid en steun van de afgelopen maanden, heb ik ook iets heel belangrijks gemist in deze periode. Naast dat mensen veel voor mij betekenden, wilde ik zelf namelijk ook heel graag een rol van betekenis vervullen en van waarde zijn.
Ik wil er weer toe doen, waarbij mijn waarde niet alleen voelbaar is in de warmte en liefde die ik mag ontvangen, maar ook wordt bevestigd door te kunnen en mogen geven. Als ik mijn zingeving af moet laten hangen van symptoombestrijding, voelt dit voor mij behoorlijk inhoudsloos. En wanneer diagnoses, fysieke metingen, GAF-scores, ROM-metingen en benutbare arbeidsmogelijkheden, mij en de wereld moeten vertellen hoe het met me gaat, voel ik mezelf aardig ondergeschikt in wie ik ben of wie ik zou willen zijn. Ik ben meer dan een uitvloeisel, resultaat of conclusie.
Ik ben een mens met een verhaal, waarin veelzeggende boodschappen opgesloten zitten. Weliswaar heb ik hieruit harde lessen moeten trekken, maar tegelijkertijd heeft het mij ook veel nieuwe levenswijsheden opgeleverd. Ik blijf dan ook leergierig naar wat mijn krachten en kwetsbaarheden mij proberen te vertellen, en ben benieuwd wat het leven nog meer voor mij in petto heeft. Ik sta open voor nieuwe ervaringen en uitdagingen.
Ik wil het leven weer aangaan, in plaats van ondergaan. Ondergaan betekent in mijn geval ondergang, achter de feiten aanlopen, ziek zijn, de moed verliezen en verleren in plaats van volleren. Ik wil mijn eigen bestaan opnieuw regeren, manoeuvreren tussen mogelijkheden en beperkingen, grenzen op zoeken en eigen keuzen maken. Alleen dan kan ik mezelf opnieuw gaan ontdekken, mezelf ontwikkelen en groeien als mens in wie ik wens te willen zijn.
Ik zeg: Kom maar op! Hier ben ik! Vernieuwd van weggeweest
maart 22, 2019 at 11:29 pm
Hoi Nicole, wat fijn dat je terug komt van weggeweest.
Soms is een gevoel lastig te duiden. Laat ik als antwoord op je verhaal zeggen.
Ik kan je niet missen en heb je nodig in mijn herstel maar ook bij het weergeven van de essentie hiervan. Dit was het:)
april 8, 2019 at 10:57 am
Hoi Nicole,
mooi geschreven en welkom terug!
grt,
Glen
oktober 20, 2020 at 5:30 pm
Ik zag je kennisclips op youtube, die ga ik gebruiken in bijeenkomsten met studenten om hen te helpen een visie op hulpverlenen te ontwikkelen. Ik ga hen ook naar je site sturen, maar ik twijfel nu ik zie dat je al meer dan een jaar niets gepost lijkt te hebben.
Ben je er nog? Gaat het goed (genoeg) met je?
Wie weet kunnen we eens contact hebben.
Groetjes, Henriette. (docent bij Avans aan de opleiding social work)